<p style=”text-align: justify;”>π.Χ.</p>
<p style=”text-align: justify;”>514: Ο στρατηγός Μεγάβαζος ερημώνει τη χώρα των Σιροπαιόνων και αιχμαλωτίζει τους κατοίκους που τους μεταφέρει με βία στις Σάρδεις.
480 (α): Για πρώτη φορά τα Σέρρας μνημονεύονται ιστορικά από τον Ηρόδοτο σαν πόλη αξιόλογη με την ονομασία “Σίρις η Παιονική”.
480 (β): Επιστρέφοντας ο γιος του Δαρείου, ο Ξέρξης, ύστερα από την ήττα του στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, περνάει από την “Σερραίων χώραν” με τα υπολείμματα της αποδεκατισμένης του στρατιάς. Πολλοί από τους στρατιώτες του εγκαταλείπονται σε διάφορες πόλεις και χωριά της περιοχής για περίθαλψη.
422: Όταν το θέατρο του Πελοποννησιακού πολέμου μεταφέρεται στα Θρακομακεδονικά παράλια από το στρατηγό των Σπαρτιατών Βρασίδα, οι Παίονες και οι Οδόμαντες τάσσονται στο πλευρό των Αθηναίων και μαζί τους πηγαίνουν να υπερασπιστούν την Αμφίπολη.
334: Οι Παίονες υπό την αρχηγία του Αμύντα του Αρραβαίου εισέρχονται κατά τη μάχη του Γρανικού πρώτοι απ’ όλους στον ποταμό κάτω από ένα πραγματικό σύννεφο από περσικά βέλη.
331: Οι Παίονες κατανικούν τους Σκύθες στα Άρβηλα και τα Γαυγάμηλα κατά διαταγή του Αλέξανδρου.
168: Ο Ρωμαίος ύπατος Αιμίλιος Παύλος υποτάσσει τη Μακεδονία. Η Ανατολική, με πρωτεύουσα την Αμφίπολη, αποτελεί τη μία από τις τέσσερις επαρχίες, την «Μακεδόνων Πρώτη».</p>
μ.Χ.
803: Η πόλη των Σερρών ανακαινίζεται από τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά και αποικίζεται, όπως και το Μελένικο, με στρατιωτικό πληθυσμό.
976: Ο Μωυσής, γιος του Βοεβόδα του Τυρνόβου Σισμάν, πολιορκεί την πόλη των Σερρών αλλά βρίσκει τραγικό θάνατο κάτω από τα κάστρα της.
990: Η πρώτη (από τις τρεις συνολικά) επίσκεψη του Βασιλείου του Μακεδόνος (Βουλγαροκτόνου) στα Σέρρας. Η πόλη οχυρώνεται και καθίσταται ορμητήριο για την κατά των βουλγάρων εκστρατεία του.
1014: Ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος κατατροπώνει στη θέση «Κλειδί» (λίγο πιο έξω από το Σιδηρόκαστρο και κοντά στο Στρυμόνα), το στρατό του βούλγαρου Σαμουήλ και συλλαμβάνει 15.000 αιχμαλώτους που τους οδηγεί στα Σέρρας, όπου και τους τυφλώνει.
1018: Ο βούλγαρος Κρακράς – φρούραρχος του Πέρνικ – με το γιο του, τον αδελφό του και τριάντα πέντε άλλους φρούραρχους οδηγούνται στα Σέρρας και παραδίδουν στον Βασίλειο τα κλειδιά των βουλγαρικών φρουρίων.
1206: Ο βούλγαρος ηγεμόνας Ιωάννης ο Α’ ή Ιωαννίτσης καταλαμβάνει την πόλη των Σερρών και την ισοπεδώνει.
1208: Ο Βονιφάτιος καταλαμβάνει τα Σέρρας.
1220 – 30: Η πόλη των Σερρών τελεί υπό την εξουσία του Δεσπότη της Ελλάδας, Θεόδωρου – Αγγέλου Κομνηνού.
1224: Ο . Άγγελος Κομνηνός κατατροπώνει τους Φράγκους λίγο έξω από τα Σέρρας.
1230: Ο Ασάν ο Β’, ο γιος του Ιωαννίτση, καταλαμβάνει τα Σέρρας.
1245: Την πόλη των Σερρών καταλαμβάνει ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Ιωάννης Δούκας Βατάτσης.
1345: Ο Κράλης της Σερβίας Δουσάν μπαίνει Θριαμβευτικά στα Σέρρας και στέφεται αυτοκράτορας στο Μητροπολιτικό ναό της πόλης.
1371: Τα Σέρρας περιέρχονται και πάλι στην εξουσία των βυζαντινών και συγκεκριμένα του Δεσπότη της Θεσσαλονίκης Μανουήλ Παλαιολόγου.
1373: Τα οθωμανικά στρατεύματα κάτω από την αρχηγία του Σουλεϊμάν Πασά και με στρατηγούς τον Εβρενάς Μπέη, τον Λαλασιαχίν και τον Ντελιομπελπάν Μπέη, καταλαμβάνουν την πόλη των Σερρών.
1383: 19 Σεπτεμβρίου, τα Σέρρας καθώς και ολόκληρη η Ανατολική Μακεδονία καταλαμβάνονται από τον Μπεηλέρμπεη Τιμουρτάς, που την ίδια χρονιά κυριεύει και την Σόφια.
Η «συνάντηση των εκατέρωθεν αντιπροσωπειών προς συνθηκολόγησιν και υποταγήν της πόλεως εις τους κατακτητάς, εγένετο ανατολικώς των Σερρών και εις τοποθεσίαν κειμένην πλησίον του παρά του Αγίου Γεωργίου του Κρυονερίτη χειμάρρου και επί της οδού της αγούσης από Σερρών εις Δράμαν…». Κατά την παράδοση της πόλης οι τούρκοι «… απήγαγον εις δουλείαν πλείστους των κατοίκων και ιδίως των προκρίτων, μη φεισθέντες και αυτού του τότε μητροπολίτου Ματθαίου Φακρασή τον οποίον επί τετραετίαν περιήγαγον εις την εσχάτην δουλείαν και ταπείνωσιν…».
1385: Ο κυβερνήτης της Θεσσαλονίκης και “ηγεμονόπαις” Μανουήλ, εντελώς ξαφνικά και εν ονόματι του πατέρα του Ιωάννη Παλαιολόγου, προσπαθεί να ανακαταλάβει τα Σέρρας αλλά η προσπάθειά του καταστέλλεται από τον Βεζύρη Χαϊρεντίν Πασά. Την ίδια χρονιά και ύστερα από την προσπάθεια αυτή του Μανουήλ ο Σουλτάνος Μουράτ ο A’ περνάει από τα Σέρρας οδηγώντας τα στρατεύματά του κατά του ηγεμάνος της Σερβίας Λάζαρου. Σε ανάμνηση αυτού του περάσματος ανήγειρε με τον αρχιτέκτονα Χαλήλ που ήταν γιος του Ελ Τζεντερή «…το πρώτον και αρχαιότερον των εν Σέρραις τζαμίων το Ατίκ ή Εσκί – Τζαμί, σωζόμενον μέχρι του έτους 1938 εις ερειπιώδη πλέον κατάστασιν, ένεκα της οποίας και κατεδαφίσθη…».
1412: Συλλαμβάνεται στα Σέρρας και απαγχονίζεται στην “Πλατεία των εκτελέσεων” (Ατ-Παζάρ) ο τούρκος επαναστάτης και μεταρρυθμιστής Μπεντρεντίν Σιμαβνάογλου.
1571: Οι Ισπανοί, οι Ενετοί και ο Πάπας συμμαχούν κατά των τούρκων και με αρχηγό του στόλου το ναύαρχο Ιωάννη τον Αυστριακό καταναυμαχούν και καταστρέφουν στη Ναύπακτο το στόλο των τούρκων. Την ίδια εποχή ξεσηκώνονται αρκετές ελληνικές πόλεις και ανάμεσά τους και τα Σέρρας. Τα απελευθερωτικά αυτά κινήματα καταπνίγονται από τους τούρκους.
1630: Καίγεται ολόκληρο το εμπορικό τμήμα της πόλης.
1637: Ξανακαίγεται το ίδιο εμπορικό τμήμα των Σερρών.
1688: Διατρίβει για αρκετές μέρες στα Σέρρας ο Μωάμεθ ο Δ’.
1714: Για μια ακόμη φορά η πυρκαγιά κατατρώγει ολόκληρο σχεδόν το εμπορικό τμήμα της πόλης.
1715. Οι Τούρκοι παίρνουν και τα τελευταία φρούρια της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Με την ευκαιρία αυτή έρχεται στα Σέρρας στις 2 Αυγούστου ο Σουλτάνος Αχμέτ ο Γ’ που εκείνη την εποχή βρίσκονταν στο Νευροκόπι, με όλο του το στράτευμα διοργανώνοντας λαμπρές δημόσιες γιορτές και “Ντουνανμάδες” (φωταψίες).
1773: Γεννιέται στο χωριό Δοβίστα Σερρών ο κατόπιν αρχιστράτηγος των Μακεδονικών δυνάμεων κατά την επανάσταση του 1821, Εμμανουήλ Παπάς.
1806: Στις 23 Ιουλίου ο αρματωλός Νικοτσάρας από το Βλαχολείβαδο του Ολύμπου επιστρατεύοντας 500 επίλεκτα παλικάρια, αποβιβάζεται στην Κατερίνη και τελικά ύστερα από κοπιαστική πορεία και δια μέσου της οροσειράς του Μπέλλες φτάνει στο Νέο Πετρίτσι (Βέτερνα), απ’ όπου διέρχεται τον Στρυμόνα για να καταλήξει στο Σιδηρόκαστρο και από εκεί στα Σέρρας, όπου και πολιορκείται σε ένα από τα κεντρικά χάνια της πόλης από 4.000 τούρκους και αλβανούς, που διατελούν κάτω από την καθοδήγηση του Ισμαήλ Μπέη των Σερρών. Ο Νικοτσάρας και τα παλικάρια του καίνε το χάνι και διαφεύγουν προς το Μενοίκιον όρος και από εκεί φθάνουν στη Ζίχνη, την οποία και καταλαμβάνουν. Εναντίον τους εκστρατεύουν δέκα πέντε χιλιάδες τούρκοι αλλά ο Νικοτσάρας επιχειρεί αντιπερισπασμό εξορμώντας προς τις εκβολές του Στρυμόνα και ελπίζοντας ότι θα τον περιμένουν ο ρωσικός στόλος και ο ναύαρχος Σινιάβιν. Οι προσδοκίες του διαψεύδονται και με τα εναπομείναντα 250 παλικάρια του επιχειρεί σε μια ηρωική προσπάθεια να περάσει τη γέφυρα του ποταμού Αγγίτη που τη φρουρούν χιλιάδες Οθωμανοί. Ο Νικοτσάρας σπάζει με το σπαθί του τις αλυσίδες της γέφυρας, περνάει και με τους εναπομείναντες 150 άνδρες του φθάνει στο Πράβι (Ελευθερούπολη) κατεβαίνει στον κόλπο του Ορφανού και από εκεί διαπεραιώνεται στη Χαλκιδική.
1813: Τον αποθανόντα Ισμαήλ Μπέη των Σερρών διαδέχεται ο γιος του Γιουσούφ Πασάς, μέχρι τότε βαλής της Θεσσαλονίκης.
1821: Στις 23 Μαρτίου ο αρχιστράτηγος των Μακεδονικών δυνάμεων Εμμανουήλ Παπάς εξορμά προς το Άγιον Όρος και φθάνει στη Μονή Εσφιγμένου σκορπώντας ρίγη ενθουσιασμού και συγκίνησης. Οι ηγούμενοι όλων των μονών τον ανακηρύσσουν «Αρχηγόν και προστάτην της Μακεδονίας» αλλά η επανάσταση που ευαγγελίζονταν θα αποτύχει…
1821: Στις 8 Μαΐου στα Σέρρας συμβαίνουν δραματικά γεγονότα όμως τελικά η πόλη σώζεται από την άγρια μανία του τουρκικού όχλου. Ταυτόχρονα η Φαίδρα, η γυναίκα του Εμμ. Παπά και η οικογένειά του, φυλακίζονται, δημεύεται η περιουσία του και κατάσχονται 13 βαρέλια με χρυσά φλωριά.
1821: Στις 5 Δεκεμβρίου (και ύστερα από την αποτυχία της Επανάστασης) ο Εμμανουήλ Παπάς προσπαθεί να διαφύγει αλλά πεθαίνει πάνω στο πλοίο (όταν αυτό περιέπλεε τον Καφηρέα), από συγκοπή της καρδιάς του. Ο νεκρός του ήρωα μεταφέρεται στην Ύδρα όπου και θάβεται με τιμές στρατηγού.
1849: Τρομερή πυρκαγιά κατακαίει τα 3/4 της Ελληνικής συνοικίας των Σερρών.
1875 – 77: Συντάσσεται από τον «Δεινόν της ορθοδοξίας θεολόγον», μητροπολίτη Φιλόθεο Βρυένιο ο πρώτος επίσημος Κανονισμός της Ελληνικής Κοινότητας των Σερρών.
1891: Κορυφώνεται η διαμάχη ανάμεσα στους «Τσιπλάκηδες» και στους «Τσορμπατζήδες» με νίκη των Τσιπλάκηδων και αποπομπή του μέχρι τότε μητροπολίτη Κωνσταντίνου Βαφείδη.
1892: Στις 17 Μαρτίου επικυρώνεται από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου ο “νέος Κανονισμός” με τον οποίο το «Κοινόν» των Σερρών θα διοικηθεί μέχρι το 1913.
1904: Εμφανίζεται οργανωμένη η ελληνική άμυνα κατά των βουλγάρων και αρχίζει έτσι o Μακεδονικός Αγώνας.
1905: Συγκροτούνται στο Σαντζάκιο των Σερρών τα πρώτα ανταρτικά σώματα κάτω από τις διαταγές ντόπιων αρχηγών όπως οι: Αθ. Χατζηπανταζής, Στέργιος Βλάχμπεης, Γεώργιος Γιαγκλής, Δούκας Δούκας (καπετάν Ζέρβας), Ανδρέας Μακούλης, Μητρούσης Γκογκολάκης, Παπα – Πασχάλης, Καπετάν – Αλέξανδρος κ.ά.
1905: Στις 1 Αυγούστου ιδρύεται ο Μουσικογυμναστικός σύλλογος «Ορφεύς» Σερρών.
1907: Στις 13 προς 14 Ιουλίου στο κωδωνοστάσιο και τον περίβολο της εκκλησίας της Ευαγγελιστρίας γράφεται ο αιματόβρεχτος επίλογος της δράσης του καπετάνιου εκείνου που έμελλε να γίνει θρύλος για τους επερχόμενους. Ο καπετάν – Μητρούσης και τα παλικάρια του Ιορδάνης Ούρδας, Μιχάλης Ουζούνης, Θεόδωρος Τουρλεντές και Νίκος Παναγιώτου πολιορκούνται από τρεις χιλιάδες τούρκους στρατιώτες και αμέτρητους άτακτους. Στη διάρκεια της μάχης σκοτώνονται ο Θ. Τουρλεντές και o Μιχ. Ουζούνης. Λίγο αργότερα συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι ο Νίκος Παναγιώτου και ο Γιάννης Ούρδας. Και ενώ ο τόπος καίγεται και τα άτακτα στίφη μαζί με τους τούρκους στρατιώτες αλαλάζοντας και κρατώντας στα χέρια γυμνά τα σπαθιά και τα μαχαίρια τους επιχειρούν το ένα ύστερα από το άλλο τα γιουρούσια τους, ο Καπετάν Μητρούσης αφού χρησιμοποίησε και την τελευταία του σφαίρα για να σκοτώσει τον τούρκο διευθυντή της αστυνομίας, αυτοκτονεί καρφώνοντας τη Μακεδονίτικη κοφτερή του λάμα στο στήθος του.
1907: Στις 3 Δεκεμβρίου οι συλληφθέντες κατά την εποποιία της Ευαγγελιστρίας Νίκος Παναγιώτου (από το Αγρίνιο) και Γιάννης Ούρδας, απαγχονίζονται στον “συνήθη τόπο” που για κείνη την εποχή ήταν η πλατεία του Ατ – Παζάρ (πίσω από το σημερινό Διοικητήριο). Τρεις χιλιάδες “Μελανειμονούσαι” γυναίκες των Σερρών αξιώνουν από τις τουρκικές αρχές τα πτώματα των απαγχονισθέντων ανταρτών και επιχειρούν να διασπάσουν τον ισχυρό κλοιό των πανικοβλημένων τούρκων στρατιωτών για να τα πάρουν.
1908: Με επίκεντρα τη Θεσσαλονίκη, τα Σέρρας και το Μοναστήρι ξεσπά η επανάσταση των νεοτούρκων και στις 11 Ιουλίου γίνεται στα Σέρρας η ανακήρυξη του Συντάγματος με σύνθημα: «Ισότης – Αδελφότης – Ελευθερία». Εισέρχονται στην πόλη των Σερρών και παραδίδονται στις τουρκικές αρχές τα ανταρτικά σώματα και οι καπετανέοι τους που δρούσαν στην περιοχή, εν μέσω πραγματικής αποθέωσης από μυριάδες λαού που είχε ξεχυθεί στους δρόμους.
1909: Δολοφονούνται άνανδρα από οπαδούς του νεοτουρκικού κομιτάτου στις 31 Ιουλίου o γραμματέας του ελληνικού προξενείου Λάζαρος Κιούσης και στις 17 Δεκεμβρίου o Ιωάννης Παπάζογλου στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης.
1912: Τον Μάιο υπογράφεται η Σερβοβουλγαρική και Ελληνοβουλγαροσερβική συνθήκη συμμαχίας.
1912: Στις 4 Οκτωβρίου Έλληνες, Σέρβοι και Βούλγαροι κηρύσσουν τον πόλεμο κατά της Τουρκίας.
1912: Στις 24 Οκτωβρίου ο διοικητής και φρούραρχος των Σερρών Νατζή Πασάς εγκαταλείπει την πόλη με ολόκληρη τη φρουρά από δύο χιλιάδες άνδρες, δεκατρία τηλεβόλα και μία πυροβολαρχία Μαξίμ. Το απόγευμα της ίδιας μέρας εισέρχονται στην πόλη 80 βούλγαροι «άτακτοι» (κομιτατζήδες) και την επομένη χίλιοι στρατιώτες της 2ης βουλγαρικής Μεραρχίας.
1912: Στις 31 Οκτωβρίου και σε ανταπόδοση του ότι ένα βουλγάρικο τάγμα μπήκε στη Θεσσαλονίκη, στα Σέρρας εισέρχεται το Γ Σύνταγμα ιππικού του Πιερράκου Μαυρομιχάλη και γίνεται δεκτό με ακράτητο εν0ουσιασμό από τους Σερραίους.
1913: Τον Μάιο υπογράφεται συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην Τουρκία και τους Βαλκανικούς συμμάχους. Αρχίζουν όμως ταυτόχρονα και οι μεταξύ τους προστριβές. Το Γ’ Σύνταγμα Ιππικού εγκαταλείπει την πόλη για να μη συλληφθεί.
1913: Στις 17 Ιουνίου αρχίζει ο Β’ Βαλκανικός πόλεμος, με τη Βουλγαρία να επιτίθεται αιφνιδιαστικά κατά των Σέρβων και των Ελλήνων. Την επομένη (18 Ιουνίου) οι βούλγαροι πυρπολούνε τη Νιγρίτα.
1913: 22 Ιουνίου: ο βουλγαρικός στρατός αναχωρεί «εσπευσμένα» από την πόλη των Σερρών και περιχαρακώνεται στα γύρω υψώματα.
1913: Από τις 24 μέχρι τις 27 Ιουνίου ο τούρκος συνταγματάρχης Αγιάχ Μπέης οργανώνει και τίθεται επικεφαλής(;) της πολιτοφυλακής από κατοίκους των Σερρών και λίγους έλληνες στρατιώτες που “…εμποδίζουν επιτυχώς την είσοδο εις την πόλιν ομάδων Βουλγαρικού στρατού εκ των υποχωρούντων καθώς και τας επανειλημμένας αποπείρας κατά της πόλεως, των κομιτατζήδων…».
1913: Στις 28 Ιουνίου η πόλη των Σερρών αναστατώνεται από τους πυροβολισμούς της πολιτοφυλακής που επιχειρεί να αποτρέψει την εκ νέου είσοδο του βουλγαρικού στρατού στην πόλη που βομβαρδίζεται ανηλεώς από τα ευρισκόμενα στους γύρω λόφους βουλγαρικά πυροβόλα. Στους κατοίκους δημιουργείται σύγχυση και πανικός ενώ οι περισσότεροι από αυτούς τρέπονται σε άτακτη φυγή προς το Στρυμόνα και τα χωριά Κουμάργιανη, Δημητρίτσι και Αχινό. Ταυτόχρονα βούλγαροι στρατιώτες εισέρχονται και περιχύνουν με πετρέλαιο τα σπίτια και τα καταστήματα ενώ εκτελούν όσους συναντούν στο δρόμο τους. Στις 2 το μεσημέρι τα Σέρρας παραδίδονται στις φλόγες.
1913: Στις 29 Ιουνίου εισέρχεται στην κατεστραμμένη πόλη των Σερρών η 7η Ελληνική Μεραρχία υπό τον συνταγματάρχη Ναπολέοντα Σωτήλη, που την καταλαμβάνει εν ονόματι του βασιλέως Κωνσταντίνου.
1913: Στις 28 Ιουλίου υπογράφεται η συνθήκη του Βουκουρεστίου που είναι συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Ρουμανίας, Ελλάδας, Σερβίας και Μαυροβουνίου από τη μια μεριά και της Βουλγαρίας από την άλλη, ενώ τα σύνορα της Βουλγαρίας καθορίζονται επί της κορυφογραμμής του Μπέλλες και της γραμμής των εκβολών του ποταμού Νέστου.
1914: Στις 1 Αυγούστου αρχίζει ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος που θα διαρκέσει μέχρι τις 11 Νοεμβρίου
1916: Στις 5 Αυγούστου αρχίζει ογκώδης βουλγαρική εισβολή σε όλο σχεδόν το μήκος της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου, αρχής γενομένης από το Ρούπελ. Στο Δεμίρ Ισάρ (Σιδηρόκαστρο) τμήματα της 6ης ελληνικής Μεραρχίας που διοικούσε ο συνταγματάρχης Νικ. Χριστοδούλου αντιστέκονται σθεναρά, αλλά στο τέλος αναγκάζονται να υποχωρήσουν. Μέχρι τις 30 Αυγούστου οι Βούλγαροι έχουν καταλάβει τα Σέρρας, τη Δράμα και την Καβάλα.
1918: Στις 21 Σεπτεμβρίου τα Σέρρας ανακαταλαμβάνονται από τον ελληνικό στρατό.
1922: Στις 6 Σεπτεμβρίου αποχωρεί και το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα από το Μικρασιατικό έδαφος ενώ φθάνουν συνεχώς πρόσφυγες, πολλοί από τους οποίους εγκαθίστανται στη Μακεδονία.
1923: Στις 30 Ιανουαρίου υπογράφεται η σύμβαση με την Τουρκία περί ανταλλαγής πληθυσμών. Η πόλη και η περιφέρεια των Σερρών, είναι γεμάτη από πρόσφυγες.
1923: Στις 21 και 22 Οκτωβρίου εκρήγνυται στρατιωτικό κίνημα υπό την αρχηγία των Γ. Λεοναρδόπουλου, Π. Γαργαλίδη και Γ. Ζήρα. Ο Ζήρας ύστερα από την αποτυχία του κινήματος καταδιώκεται στον κάμπο των Σερρών.
1931: Στις 31 Ιουλίου γίνονται εργατικές ταραχές μπροστά στο ξενοδοχείο “Μητρόπολις”. Στη διάρκειά τους σκοτώνεται από τούβλο ο λοχαγός Καραντινάκης. Ενεργούνται ευρείες συλλήψεις κομμουνιστών.
1934: Τον Ιανουάριο εκλέγεται στα Σέρρας ο πρώτος “κόκκινος” δήμαρχος Διονύσης Μενύχτας.
1935: Στις 1 Μαρτίου εκρήγνυται το Βενιζελικό επαναστατικό κίνημα γνωστό σαν «Κίνημα του ’35». Ένα από τα κέντρα του κινήματος είναι και η πόλη των Σερρών, στην οποία ύστερα από δέκα μέρες εισέρχεται νικητής και τροπαιούχος ο τότε υπουργός των στρατιωτικών Κονδύλης. Ύστερα από την κατάρρευση του κινήματος πολλοί Σερραίοι φιλελεύθεροι που πήραν μέρος σ’ αυτό συλλαμβάνονται και φυλακίζονται.
1941: Στις 5.15′ το πρωί της 6ης Απριλίου αρχίζει η γιγαντομαχία του Ρούπελ. Ένα από τα πρώτα πολεμικά ανακοινωθέντα αναφέρει: “Ισχυραί γερμανικαί δυνάμεις, εφοδιασμέναι ,με τα πλέον σύγχρονα πολεμικά ,μέσα με υποστήριξιν αρμάτων, αφθόνου βαρέος πυροβολικού και πολυαρίθμου αεροπορίας προσέβαλλον από της πρωίας της σήμερον επανειλημμένως τας Θέσεις μας ων αμύνονται μόνον ελληνικαί δυνάμεις λίαν περιωρισμέναι.. “.
1941 (Καλοκαίρι): Ξεκινάει από την περιοχή των Κερδυλλίων Σερρών η πρώτη ανταρτοομάδα Οδυσσέας Ανδρούτσος” με αρχηγό τον Τσέλιο Μουδιώτη και αμέσως μετά τον Καπετάν Λασσάνη (Θανάση Γκένιο).
1941: Τα πρώτα αντίποινα των γερμανών σε κατεχόμενη ευρωπαϊκή χώρα. Στις 17 Οκτωβρίου με “υποδειγματική» αγριότητα εκτελούνται όλοι οι αρσενικοί κάτοικοι των δύο Σερραϊκών χωριών Άνω και Κάτω Κερδύλλια (250 περίπου) και τα σπίτια τους πυρπολούνται.
1944: Στις 14 Σεπτεμβρίου δυνάμεις του ΕΛΑΣ που μάχονταν στα γύρω βουνά εισέρχονται στα Σέρρας έχοντας επικεφαλής τους την ελληνική σημαία.
1955: Στις 5 Οκτωβρίου ορκίζεται πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Σερραίος Κωνσταντίνος Καραμανλής.
1980: Στις 5 Μαρτίου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
<p style=”text-align: justify;”></p>
