Σερραίες και Σερραίοι,
Η επέτειος εορτασμού του έπους του ΟΧΙ βρίσκει την πατρίδα μας σε δεινή θέση απ’ όλες τις απόψεις.
Όπως ο ελληνικός λαός ομονόησε και συστρατεύθηκε για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς που εισέβαλαν στην χώρα στις 28 Οκτωβρίου του 1940, έτσι και σήμερα πρέπει να κατανοήσουμε την κρισιμότητα των καιρών, προκειμένου να διαφυλάξουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας.
Δυστυχώς, η Ελλάδα απειλείται, οι ισχυροί δανειστές έχουν επιβάλει μνημόνια και ζητούν στην κυριολεξία να τους παραδώσουμε γη και ύδωρ.
Ό, τι πολυτιμότερο διαθέτει η πατρίδα κι αποτελεί περιουσία των Ελλήνων υποθηκεύεται και αποτελεί λάφυρο στα χέρια των «συμμάχων», των εταίρων, των διεθνών ταμείων και της τρόικας.
Από την άλλη, οι διαπραγματεύσεις-που βρίσκονται σε εξέλιξη , δήθεν για το χρέος μας-αποτελούν φθηνό θέατρο του παραλόγου, καθώς γίνονται μάλλον, όχι για να βρεθεί λύση και η χώρα ν’ ανασάνει, αλλά προκειμένου να ξεπουλήσει περισσότερα κι ο λαός να φτωχύνει ακόμη πιό πολύ…
Κι όμως, τώρα που ακόμη και οι απειλές κατά της εδαφικής ακεραιότητας είναι πλέον ανοικτές και ο κίνδυνος είναι ορατός πρέπει να σκεφθούμε τους Έλληνες του ’40, οι οποίοι αναλογιζόμενοι το χρέος τους απέναντι στην ιστορία και στις επόμενες γενεές πάλεψαν ενωμένοι με τους ισχυρούς.
Οι σημερινοί Έλληνες νιώθουμε αυτό το χρέος; Έχουμε συναίσθηση του καθήκοντος;
Μακάρι να μη χρειαστεί να το αποδείξουμε…
Σερραίες και Σερραίοι,
Οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι γονείς μας το έπραξαν και μάλιστα με περισσή γενναιότητα…
Εμείς μπορούμε;
